hayatımın sınıfı.. ya da hababam olarak ben...

ortaokulda,
lisede,
hatta üniversitede,
hazır cevap olmak,
hocalara durmadan laf sokmak
( bkz. cevap vermek )
sevinç gösterileriyle karşılanan bir davranış biçimidir.

sınıftan atılsanız bile arkanızdan,
“ nasıl giydirdi olm hocaya, helal olsun kıza! “ diye konuşulduğunu bilirsiniz…

1 olay,
2 olay derken,
birden sınıfın canı ciğeri,
milleti güldüreni
( likelife noolur dersi kaynatsana ),
ve fakat eninde sonunda hep ..t altına gideni siz olursunuz..

- ( hoca) : x seni disipline gönderiyorum.
- ( likelife ) : ama hocam o olay şöyle böyle oldu.. x arkadaşımız suçsuz!
- ( hoca) : kızım sana ne sen onun avukatı mısın?
- ( likelife ) : üni.yi kazanırsam olabilirim, ama sıkıcı bi bölüm..
- ( hoca ) : yavaş..
- ( likelife ) : neeeeeeee?????
- ( hoca ) : çık dışarı
- ( likelife bir taraftan dışarı çıkarken ) : bizim de söz hakkımız var. bizi böcek gibi ezemezsiniz! sinir sinir sinir vıdı vıdı vıdı…

sonuç?
disiplin kurulu..
en kötüsü..
en iyi ihtimalse bin saat yenilen zılgıt!

evladım niye böyle yapıosun da,
bak aslında notların iyi diye bi şey demiyoruz da,
üni.deki hocalar böyle davranmanıza izin vermez de,
ya bi espriyle tüm dersi kaynatıosun
ya da hocalarına dır dır dır cevap yetiştiriyorsun vs vs vs…

tüm bunların
- hatta daha fazlasının -
başına geleceğini bilirsin,
ama yine de vazgeçemezsin sınıfın hazırcevap kızı olmaktan..
“ bu sefer “ çok kötü olacağını bilsen de,
yine cümleleri yapıştırırsın..

sonunda iyi kötü okul da biter,
öğretmenlerin bazıları sana uyuz olsa da,
bazıları “ haylaz ama zeki “ filan diye seni gülümseyerek hatırlar,
arkadaşlarınsa seni el üstünde tutar..
üniversitede “ ulan buraya girmek zor! “ tırsmasından biraz hız kesersin,
ama belli bi çizgide engebeli yoluna devam edersin
- bu çocuk biraz asi -


her şey bir şekilde geride kalır..
ve “ gerçek hayat “ seninde gözlerinin önünde yerini alır..
en ufak haylazlığın,
en ufak hazırcevaplığın hoş karşılanmaz o zaman işte..
işte..
yani iş yerinde..
bir dalga geç
ya da bir amirine laf sok bakalım..
biraz kendini gerçek insan uğraşlarıyla oyala..
yemek ye
ya da kitap filan oku..
bak nooluyo..

tahmin edeceğiniz üzere pek iyi olmuyo..
“ çık dışarı “ naifliğinde sınıftan atılmaya benzemiyor şirketin kapısı..
oraya bir kere konuldunuz mu dönüşü olmuyo..
bu süt dökmüş kedi numarası hallerinde olmaksa size koyuyo…

madem “ gerçek hayat “ böyle bir şeydi,
durmadan başımızı okşayıp niye haytalığa sevk ettiniz ki bizi?
niye özendirdiniz ki?

hadi,
bu sefer de ben istiyorum,
hayat bir hababam sınıfı olsun şimdi…