AKŞAMÜSTÜ, GEÇERKEN UĞRADIM YAZISI

Dünyayııııııı güzellik kurtaracaaaaaaak
Bir insanıııııııı sevmekle başlayacak herşeeeeyyyyyyy..

diye bi şarkısı vardı Zülfü Livaneli’ nin,
hatırlar mısınız bilmem ama,
"dünyayııııı hayatgibi kurtaracak" -mış gibi çalışıyorum bugün..
O yüzden yazamadım bu saate kadar
ve şu saatte yazacağımın da dişe dokunacak bi şiy olacağını zannedenler çok yanılırlar..

Zaten saatler haftasonunu göstermedikçe,
öyle anlatacak pek bi şiyim olmuyor,
işe git,
işten gel,
arada bir de akşamları 1-2 saat zaman ayırabilirsen,
sevgilinle buluşup bi yemek ye!
( misal : bu akşam buluşmayı düşünüyoruz,
bi aksilik çıkmazsa! )

Söylemeye değecek bir şey arıyorsanız,
ancak dün gece Devil May Cry’ ı bitirdiğimi söyleyebilirim..
Çok ama çok sevdim oyunu,
özellikle sonu çok tatlıydı!!!
Ahhh Vergil, senin için üzgünüm tatlım!!

Ama şimdi yeni açılan modlarla
ve Vergil’ la bir daha oynayacağım oyunu,
daha iyi Total Ranking yapıcam,
galleryde gezinicem..
Yani daha bu oyunla işim bitmedi..

Başka Play Station oyunu tavsiye edecek olan varsa,
onlara da açığım bu aralar,
geçen yıl çıkmış bi oyun da olabilir,
illa yeni olacak,
yok efendim kuş konduracak diye bir şartım yok,
eğleneyim yeter!

Şimdi efendim,
bugünki yazıyı kısa tutacağım için,
pek adetim olmadığı halde,
bir şiirle noktalandıracağım yazımı
( bak bak bak! )

Bu şiiri,
çoooook yıllar önce okumuştum ilk.
Hiç sevmemiştim,
"ay ne biçim şiir bu, mide bulandırıcı" filan demiştim..

Şimdi ne anlattığını,
hangi duygudan bahsettiğini,
o kadar iyi anlıyorum ki,
her zaman okuyamıyorum,
mesela işyerinde filan,
çünkü şu aptal gözlerim hemen tomurcuk tomurcuk yaşlarla doluveriyorlar..

Siz de bi okuyun bakalım..
İlk okuyuşunuzsa belki sevmeyeceksiniz,
ama "bişeyi" yaşadığınızda,
belki çok ilerde bi günde,
"ya bi şiir vardı neredeydi, onu şimdi okuyayım ben asıl" diye bu şiiri arayacaksınız..
Ben kefilim!

Yarın sabah yüzümü de yıkamayacağım
Donum fanilam leş gibi oldu hele
Tırnaklarım uzadı kesmeye üşeniyorum
Biri sevabına çişimi de ettirse

Sokağa çıktım mıydı akşam serinliğinde
Bacaklarımda derman yok
Rakı makı içiyorum gene olmuyor
Ne Sabri’ye uğradığım var ne Celile’ye

Başım dönüyor içim sıkılıyor ha bire
Bu dünyada pırıl pırıl şeyler vardı hani
Cümbüşler vardı kahkahalar vardı hoşbeşler vardı
Hepsi peşine takılıp gitti mi ne

Anlamam o kadar incesini
Sen yanımdayken yaşamak güzeldi işte
Bana maşallah derlerdi ne iyisin derlerdi
Neysem neyim kime ne

Kırtiplim bomboğum esiriklinin biriyim
Dünya yıkıldı altında kaldım sanki
Anlaşılan bu birisinden kazık yedi diyorlar
Sen gitmeseydin de keşke

Et sevmezdim ya inadına cızbız köfte yiyorum
Küfür ediyorum sokaklara tükürüyorum
Nerde o efendilik, kılı kırk yarmalar
Adam sen de

Tokalaşmalarla merhabalarla da ilişiğim yok
Işımış İstanbul’a bayılırdım bir vakitler
Yaz bitecek diye ödüm kopardı
Şimdi hepsi bilmemneyime

Ya büsbütün yitirsem seni
Ölsen ya da başka erkeğe varsan
Sana dokunamasam sesini duyamasam
Bırak alasen insanı deli etme

Odayı Mürvet Hanım derleyip topluyor
Temiz pak bir lokanta buldum sözde
Sağa dön olmuyor sola dön olmuyor geceleri
Önümüzdeki salıya gel bari

Metin ELOĞLU