Can tanelerim,
2 gündür ortalarda yoktum,
sebebi de 2,80 yatıyor olmamdı.
( keyfimden değil )
Çarşamba günü,
taksi marifetiyle de olsa,
türlü çabalarla işyerine kadar gelmeme rağmen
( bkz. ayakta durmaya mecali olmamak
yine bkz. örnek çalışan hayatgibi )
bir süre dayandıktan sonra aynı yolu geri dönerek,
izin alıp eve gitmek zorunda kaldım.
Çünkü ateşim 39 sınırlarında,
bademciklerim de inatla beyaz bi renkteydi.
( durup durup batmaya çalışmaları da cabası )
Hayır ben böyle ufak bi organın,
insanı nasıl,
anında,
hem de küt diye yatağa serdiğine hala anlam verebilmiş değilim.
Her bademciğim şiştiğinde,
inatla hazırlanırım,
işe - okula artık nereye gideceksem giderim,
ama günün devamını getiremeyerek mutlaka eve dönmek zorunda kalırım.
Hayır,
neden inatlaşıyorsam?!
Baktın boğazın şiş,
halsizsin,
ateş de var,
iç antibiyotiğini otur evinde.
Hayır efendim,
felsefem,
hastalıkla sonuna kadar savaşılacak,
"hastayım" durumu kabullenilmeyecek,
son dakikaya kadar inatlaşılacak!
( manyak ben! )
Neyse,
sonuçta eve varıncaya kadar
"zangır zangır" titreme moduna geçmiştim çoktan.
Yanlış bi hareket olduğunu bile bile,
üzerime kat kat bi şiyler giyip
yorgan + battaniye ikilisinin altına girip,
saatlerce uyudum.
Uyandığımda yüksek ateşle sıcakta yatmaktan pelteleşmiş vaziyetteydim
ve lakin bir daha uyumadım.
Sağa dön sola dön,
mütemadiyen televizyon seyrettim,
tek konum da "cumhurbaşkanlığı seçimleri" ydi.
Neden Abdullah Gül olmamalı,
yok efendim olmalı,
367 önemlidir,
hayır canım fasaryadır,
ANAP oylamaya katılacak,
yoooo katılmayacak,
katılırsa ne olur,
katılmazsa ne olur,
hepsini hiiiiç üşenmeden,
her kanalda ayrı ayrı izledim
( bazen gözlerim kapalı olduğundan dinledim )
****
Yazının 2. bölümünü de eğlenceli bi konuya ayırdım.
Böyle şakaların,
futbolun tadı tuzu olduğuna inanarak,
sinirlenmeden,
gülerek bakmak için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder