beni bu havalar mahvetti.. yahut evkaf..

içime sıkıca yerleşip,
ayaklarını karnımın duvarlarına rahatça yaslayarak yatan sıkıntılarım:
var.

yağmurdan yakınmamak yaz çocuğu karakterimi bozar,
ama tek sıkıntım yağmur olsaydı keşke.

depresif günlerin onulmaz yaralı karakteri,
bu ıslak günü sokaklarda kaybolarak geçirmek istiyor.
konfordan uzak: evet.
ama bu konfordan ne anladığınıza bağlı.

sevdiğim her şeyin her dakika yanımda olması
ve istediğim zaman istediğime ulaşabilme dileğim,
şımarıkça bulunur ve şu cümleyle karşılanırdı çoğu kez:
sıkılırdın o zaman.
sıkılmak mı?
sanmam.

içimi boğan ve beni bu koltuğa oturmaya zorlayan tüm koşullarla kavgalıyım.
sabah böyle değildi halbuki.
belki bugün “ çarkı “ o kadar hissetmem demiştim.
lakin geri geldi.

özgürlüğüne bu denli düşkün biri olmasaydım daha rahat yaşar mıydım?
beceremezdim bence.
çünkü koşullarımız insan doğasına aykırı.
human nature, yeah..
( bu aralar bi de Darwin’ in kemikleri sızladı.. )

never compromise..
yine…ya da..namaste..