BAKARSAK...

"ben şunu şöyle şöyle yaparım"
ya da
"ben şunu asla yapmam!"
veya ne bileyim
"ben var ya ben,
şöyle şöyleyim de böyle böyleyimdir"
diyen insanlar bana tuhaf gelir.

çünkü ne yapıp ne yapmayacaklarını,
hayatta neyin olup olmayacağını çok iyi biliyor gibidirler.
bense tam tersine.
hayatı çok kaypak ve esnek bulurum.
her an her şey olabilir yani.
herkes herşeyi yapabilir.
kendimiz de dahiliz buna.
her an her şeyi yapabiliriz.
ve "1 yıl önceki" aklımızla bu olaya baktığımızda,
bunu nasıl yaptığımıza kendimiz bile şaşırıyor olabiliriz.
yine de yolumuzda devam edebiliriz.
o yüzden başkaları yaptığında tuhaf gelen şeyleri,
"hadi canım bu kadar da olmaz" filan diye çok fazla yadırgamamalıyız.

kim ne yaşıyorsa istediği için yaşıyor.
bize de bunları yargılamadan kabullenmek düşüyor.
ama başımıza böyle beklenmedik bir şey gelirse,
"kabullenme" sürecimizin nasıl geçeceğini bilmiyoruz.
ve çok sancılı olabileceğini düşündüğümüzden olacak,
ölümüne korkuyoruz.
acı çekeceğiz diye ödümüz kopuyor.
üstelik daha başımıza kötü bir şey gelmeden.
ürpertilerimiz,
az önce özelliklerini saydığım "human nature" denen,
gerçekte hepimizin çok iyi bildiği şeye dayanıyor.

insan denen varlıklar olarak aslında özünde iyi değiliz.
sadece kendini düşünen bencil bireyleriz
ve bu nedenle her şey beklenebilir bizden.
ve başkalarının da her an herşeyi yapabilecek olması gerçeği,
düşündükçe ürpertebilir bizi.
korkutabilir
ve soğutabilir,
gelecek günlerden.