ÖYLESİNE...

Bugün,
şu saate kadar hızlı geçti.
Şu andan sonra da hızlı geçecek,
çünkü işim var.

Dünden hazırlayıp,
"bakım çalışması yapılmaktadır" kışkışlaması nedeniyle yayınlayamadığım karikatürümü ekleyecektim bugün sözde,
Atatürk de vardı içinde çünkü,
altına da tumturaklı laflar edecektim işte
"şöyle, böyle.... " diye.

Ama Ankara’daki saldırıya fena halde sinirlerim bozuk.
Üzüntüden çok, öfke benimki.
Şimdi bu işi yapan adamları kenara çekip,
"6 tane masum insanı öldürdün de eline ne geçti?" diye sorsan olmaz.
Ne yapacaksın,
ne diyeceksin?

Sinirlenip,
tepinip,
yaşamana devam edeceksin.
Yani..

Haberi aldığımda tam da işten yeni dönmüşüm.
"olayın iş çıkış saatine denk gelmesi nedeniyle... "
benzeri bir cümle de geçiyor,
diğer bütün acıklı cümlelerin arasında,
o an tam da "işten yeni gelmiş" olduğumdan,
biliyorum nasıl bir psikoloji olduğunu.
Askerdeyken terk edilmek,
hamileyken aldatılmak gibi bi şiy bu.
İş çıkışı bir insana herhangi bir şekilde,
en ufak bir sıkıntı vermek bile,
benim için aynı kefe.
Hele böyle bir vahşet?
Ama dedim ya,
"ne istediniz ?"diye de sorulmaz ki böylelerine..