Öylesine bi şi işte...

Yaz-a-mı-yor-um.
Hayır efennim,
sebep sadece vakitsizlik değil,
sebep işlerden başımı kaldırabilecek vakit bulduğumda,
kafamı şöyle "okkalı" bir yazı yazacak kadar toparlamamın zor olması.
Havalar ısındı,
takdir edersiniz.
Kendini ota,
denize,
güneşe vurmak istiyor bünye.

İşyerinin penceresinden bakıp bakıp,
çiçeklerin ortasında uzanmış kedilere,
kıskanç nazarlar fırlatarak,
"şunlar bizden özgür walla" diyorum.
Kıskandığım özgürlük de,
çimenlerin üzerine "istediğin zaman" şöyle bir uzanabilmek
ya da denizi kenarında saçlarımı rüzgara teslim edip bi yürüyüş yapabilmek.
Bu kadar basit şeyleri bile insanın canı istediğinde yapamaması,
kendisi için yaşamaya bu kadar az vakti olması,
gerçekten çok acı bir şey
ve maalesef tüm çalışanların da ortak sorunu.

Biliyorsunuz,
insanın "doğası bakımından" herhangi bi tilkiden,
sincaptan
ne biliyim kuzudan filan çok bi farkı yok.
( düşünebilmesi dışında )
İnsan da asıl olarak yiyip içmeye
ve doğada koşup oynamaya,
sonra da zıbarmaya programlı.
Ancak yaşamak için çalışma zorunluluğu,
onu resmen doğasından uzaklaştırıyor,
olmadığı bir şeye dönüştürüyor.
Bunu derdi de,
sevgili hayatgibi' nize düşüyor..

***

İlkokulda filan,
bize inatla "serbest" resim çizdirmeye kalktıklarında,
ben de o gün,
iki dağ arasında batan güneş ve akan dere çizmeyeceksem
( yani o gün içinde bulunduğu topluma aykırı,
marjinal bi insan olmaya karar vermişsem
- ki o yaşımda bile yapıyormuşum bunu!
tikkatinizi çekerim - )
aşağıdaki resmi çizerdim.






Ama orantılar filan da aynen böyle.
Evin boyutu,
ağacın,
çitlerin boyutu filan.
Hep böyleydi.
Bu aralar resim ekledim ya bi kaç tane,
bunu da sizinle paylaşayım dedim.
Sizi kendimden soğutma konusunda eylemlerim sürecek!!!