BUGÜN...

merhaba,
yine kısa bir yazıyla geçeceğim.
bugün çok yoruldum,
çünkü tatilimin ortasında işe gitmek zorunda kaldım.

kaçtım,
kaçacağım,
kaçıyorum derken,
ben işten çıkana kadar saat 3 oldu.
bir problem çıkacak
ve tekrar çağıracaklar diye ödüm kopuyor.
çünkü tatil ortasında mesai hiç çekilmiyor.
ya da zamanını bölmek insanın hiç hoşuna gitmiyor.

15 gibi kaçıp sevgilimle buluştum ama,
genelde zamanımız benim uyuklamamla geçti.
neyse ki sonlara doğru toparlanıp
kendisini siyasi fikirlerimle boğmayı başardım.

hoş,
bu aralar ne siyasetle ilgili bir şey seyretmek istiyorum,
ne de daha fazla fikir belirtmek.
çünkü bir şey de-ğiş-mi-yor.

çok kızsam da artık ben de "bana ne?" diyenlere katılmaya başladım,
çünkü herkes hak ettiği gibi yönetiliyor,
ben de toplumun çoğunluğunun seçtiğine tabi olmak zorunda kalıyorum.
bu da iç sıkıcı ve iğrenç bir şey.

"bakın yapmayın, etmeyin" demelerim de,
atmosferde boş boş yankılanmaktan başka bir işe yaramıyor.
insanlar ısrarla gözünün önündeki gerçeği anlamıyor.
ya zekası yetmediğinden,
ya da böylesi işine geldiğinden..

sebep her neyse,
ben boşuna yorulmalarımdan sıkılmaya başladım..

ama bu doğruyu görmek istemeyip,
ısrarla kendi yollarında devam eden insanlar yüzünden,
doğduğumdan beri hiç rahat bir gün görmedim.
hiçbir gün "ya ne kadar ileri, öncü, müreffeh bir ülkede yaşıyorum" demedim.
kendimi bildim bileli hep ülke gündeminde
ekonomik sıkıntılar,
eğitim sorunları,
sağlık sorunları,
teknoloji ve bilişimle ilgili her alanda eksiklikler,
hep dünyayı geriden takip etme,
hep bir dışlanma duygusu,
ne sineması adam yerine konur,
ne başka yapıtları önemsenir,
iyi şeyler de çıkartsak kimseye beğendiremeyiz,
hep bi "kıro ülke" imajı,
artı terör sorunu,
artı sürekli parçalanma ve/veya işgal edilme tehdidi,
hep bir yabancı devletlerin kuklası olma durumu.

bıktım.
bık-tım.
çünkü insanlar bu hallerinden memnun.
bu,
durumu kaotikleştiriyor.
senin kurtarmaya çalıştığın ülke
kurtarılmak istemiyor,
kurtulması gereken bir durumda olduğunu kabullenmiyor.
sen "öğreten adam" olduğunla kalıyorsun.
paranoyak yaftası yiyip oturuyorsun.

gitmeyi istiyorum ben yine...