5.01.2011

gerçek mutsuzluk..


2009'un sonunda ne kadar güzel yazmışım,
ne kadar mutluymuşum,
yazının ismi bile "gerçek mutluluk!"..

bak sen iddiaya..
2010 da muhteşem geçsin diye buyurmuşum bir de..
evet geçti..
ama üzerimden silindir gibi geçti..

ev aldım araba aldım diye sevindirik olmuşken geçtiğimiz yılbaşı,
bu yıl bunların masrafları-ödemeleri altında ezildim..

ve ofis hayatı!

bu ödemeler yüzünden işime eskisinden daha mecbur olduğumdan mıdır bilmiyorum,
ama bu yıl işyerinde herşey daha da beterleşti.

maaşlar doğru düzgün artmadı,
cumartesileri zaten çalışıyoruz
ve açıktan açığa olmasa da sürekli "mobbing" le karşı karşıya kalıyoruz.
devamlı bir "siz önemli değilsiniz, giderseniz binlerce işsiz kapıda!" vurgusu.
sürekli yaşatılan,
"bir şey talep etmeyin, ederseniz bitersiniz, yerinize sizden daha ucuza çalışmaya hazır bir ordu var dışarda" duygusu!

2010 benim için sadece bununla dolu geçti.
haftada 6 gün çalışıyorum.
haftaiçi 20:30'da evde oluyorum.
sabah da evden 06:30'da çıkıyorum.
yani evden karanlıkta çıkıp karanlıkta giriyorum.
üzerine de hak ettiğim parayı alamıyorum.
tüm hayatımı vermeme rağmen!


bu yoğun tempoda yani haftada sadece 1 gün (pazar) bana kalırken
ve bu günde de temizlik mi yapayım yaşamaya mı çalışayım diye düşünürken
bazen içimi kaplayan "benim çocuğum olmayacak mı?" korkusu.
evet vakitsizlikten çocuk sahibi olamama durumu!

düşünsenize kapitalizmin geldiği boyutu!
size çocuğunuza bakabileceğiniz bir zaman bırakmadığı
ve onu rahatça yetiştirebileceğiniz parayı kazandırmadığı için,
29 yaşında ve 3 yıllık evliyken bile çocuk sahibi olmayı düşünemiyorsunuz!


evet ölmez de yaşarsak bu yıl evliliğimiz 3. yılını dolduracak.
beraberliğimizin de 10. yılı!
ama ben sevinemiyorum,
çünkü o günleri kutlamak için plan bile yapamıyorum.

evet biliyorum çok doldum bu yüzden 1 aydır bir şey yazamıyorum,
üretemiyorum,
vaziyete çözüm bulamıyorum.
sırf bu sebeplerden psikolojim bozuldu
ve özellikle yaz aylarından beri varoluş kaygılarıyla ,
boşluklarla,
depresyonla savaşıyorum.

sonu soğuk toprağın altına girmekle bitecek bu sıkıntıların anlamı ne? diyorum,
bulamıyorum.

2011'e mutsuz, umutsuz, yaralar içinde giriyorum..

2 yorum:

Loana dedi ki...

açıkçası çok üzüldüm yazdıklarına. umarım en kısa zamanda iş sorunu bi şekilde çözülür de rahata erersin.. sevgiler.

hayatgibi dedi ki...

Loana çok teşekkürler,
şimdilik yolun sonu çok aydınlık gözükmüyor ama :(