21.06.2007

ZIRVA...


ben kendimi resimlerimden kıskanıyorum..
bazen,
bazı resimlerime bakıp,
"ulan böyle miyim ben?" diyorum..
diilim diye uyuz oluyorum.

yok o resimlerde öyle çok güzel çıktığımdan filan değil..
ama bi bakış var diyelim resimlerden bi tanesinde..
gerçek hayatta "çok bi fena etkileyici ve acayip pis"
ya da "çok romantik, baygın"
veyahut "karizmanın allahı" gibi bakmam gerekse,
o resimlerdeki gibi bakamam..
kendimi sıkar sıkar,
sonunda şebelek bi bakış fırlatırım..
ama resimdeki kız bakmış..
sanki ben değilim o..
ne rahat bi kız allahım,
falan diye kendime bakıp bakıp sinir oluyorum..

delirio muyum acaba?


3 yorum:

sarkuteri dedi ki...

Işı ğın doğrultusu, miktarı ve rengi diyelim...Bunlar fotoğrafta çok önemlidir. Kendimizi başka açılardan görmeye alışık olmadığımız için değişik gelebilir. Bir de anın dondurulmasının büyüsü olabilir. Göremediğimiz binlerce saniye içinde kimbilir ne güzel, ne anlamlı duruşlarımız olmuştur. Ama son tahlilde hepsi birer görünüş. Ve görünüş yanıltabilir...

safakk1 dedi ki...

tabi görmek lazım
yani bakışı : )
yani sözü edilen resmi : )
ve mevcut ahanda bu da normal bakışım denen hali : )
çünkü deneysel bilim bunu öğütler bize : ))
/hadi lenn : ) deneysel şey bunu dermiş : )
hiç kurnazca olmadığını farkettiğimden uzatmıyorum : )) /
alt yazıdaki mevcut çocuğu koruma ve kollama çabanızada sevindim sahiden
güzel bi gün olsun herkes için ..

atalet dedi ki...

ben de kıskanıyorum.. resimlerdeki beni..
daha genç görünüyorlar benden..
hıhı.. evet.. hep eski resimlere bakıyorum =P bildin..