olmadığım biri gibi davranmaktan yoruldum artık.
önümden geçenleri yakasından tutarak kendime doğru çevirip "ben buyum ulan!" demek istiyorum.
-evet "ulan"-
sade,
sevgi çiçeği,
adeta bir geçmiş bahar mimozası değilim ben.
içimde volkanlar patlıyor -hala!-
düz değilim, düğümsüz değilim ya da tek renk.
içimde ne gökkuşakları ne uçurumlar var benim.
tek göreceğiniz bir cennet bahçesi değil.
bazı sokaklarım karanlık ya da sizin "normal" kabul ettiklerinizle uymuyorsa,
kendi içimden çekilip gitmeli miyim?
bir yaş ya da statü meselesi midir,
birdenbire karakter değiştirivermek.
ben yapamıyorum.
peki dünyanın en hatasız insanının sizinle birlikte yaşaması!
öyle ki ona baktıkça kendimde tuhaflık arıyorum.
geçen gün insanların arkadaşlarını satabileceği gibi bi şey söyledim de,
anında ağzımın payını verdi.
ben aşık olduğum insan hariç herkesten vazgeçebilirim oysa!
"şu an aşık olduğun kişi benim herhalde?
günün birinde başkasına aşık olursan beni de satabilirsin o halde?"
dedi.
ben de "zaten başkasına aşık olmuşsam ne yapacaksın ki beni?" gibi bi şeyler geveledim.
(zaten ona aşıkken kalbime başkası giremez ki )
dürüstlükten öleceğim,
konu karakterimi analiz etmeye geldiğinde.
halbuki allayıp pullasam kendimi herkes inanır
ve bana tapar belki de!
"ailem ve arkadaşlarım ve eşime aynı/eşit/tıpatıp sevgi duyarım,
hepsine gerekli özeni gösteririm,
kimseyi kırmam,
hata yapmam,
bütttün toplum kuralları baştacımdır,
inci kolyem ve topuz saçlarımla ilerde olacağım kusursuz anneliğin timsaliyimdir" diye ben de demeçlemeyi bilirim.
ama benim dilim 2 karış olmak zorunda heryerde!
insan dediğimiz şey kusurlu bir yaratık,
ben de insan olduğum için,
hatalarım oluyor haliyle,
ama sevdiceğin ağzından duyunca yaptıklarım olduğundan daha korkunç görünüyor gözüme.
sanki dünyada yalnız ben hata yapmışım gibi hissediyorum.
kendi yanlışlarımı onun gözünden görünce karşımda olduklarından hektarlarca büyük görünmeleri dışında,
insanların "başına gelme olasılığı bulunan" durumlardan teorik olarak bahsetsem de şu ifade çarpılıyor yüzüme:
"bunu düşünmüş olman bile çok yanlış bir davranış!"
yalnız gözümde bu denli "bay doğru" yerine koyduğum sevdiceğim,
gün gelip de beni aldatmaya kalkarsa,
ortalama aldatılma acısıx100.000 gibi bi acı yaşatır bana.
(bunu daha önce söylemiş olabilirim,
ama gerçekten öyle )
düşünsenize kime güvenebilirim o saaten sonra!