DOĞUMGÜNÜM...

çürüme aniden başlar
ve hızla gelişir zannederiz.
oysa çürüme biz doğduğumuz andan itibaren vardır,
bir yerden sonra gelişmesini gözle görebileceğimiz duruma getiren bir ivme kazanıyor olabilir olsa olsa..
özellikle içten geliştiğinde fark edilmesi zor ve tehlikelidir.
çünkü ardından ani çöküşü getirir.

ben kendi çürümemin hangi evresindeyim,
ne kadar kirlendim
ya da daha ne kadar direnirim bilmiyorum.
bildiğim şu,
bugün doğumgünüm
ve sadece bir hiçliğe gidişin gündönümünü karşılıyormuşum hissinden başka bir şey duymuyorum.
( bunda doğumgünümde çalışıyor olmamın da etkisi olabilir )

anlamsız ve gereksiz işlerin arka arkaya dizilmesi haline getirdiğimiz yaşamlarımızı
fütursuzca harcama eğilimlerimize bakıyorum da,
her seferinde olduğu gibi gözlerim yaşarıyor.
insan 50 YTL’ sini bile bu kadar umarsız harcamaz,
bir süre ne alacağını düşünür.
hayat bize "bedavadan" verildiğinden belki,
bu önemsemeyişlerimiz.

bana göre doğumgünümde kendimi tebrik edebileceğim tek yön,
bu yaşa kadar gelebilmemdir.
10 sene önce üzerime bahse girseydiniz,
ben 10 yıl daha yaşayacağıma güvenmezdim.
öyle hayata sımsıkı yapışmış koala tavrı yoktu çünkü bende.
aslına bakarsanız hala yok.
sadece bir şeyler biraz daha derli toplu gibi.
yine de bir türlü "normal" yaşamasını beceremedim.
kendini hırpalama olimpiyatlarında kendimi bildim bileli 1. geldim.
altın madalya kaynar geçmişim.
yine de dikkat edin,
tozunda boğulmayın siz.
tavanarası tozu fenadır çünkü.

her sene biraz daha hayalkırıklığı mı?
cevabım: evet.
"peki ne bekliyordun ki?" diye sorsanız,
ona da verecek bir yanıtım yok inanın.

bildiğim tek şey,
bu hayatın ancak sürprizlerle güzel olduğu.
bugüne dek "asla yapmam" dediğim bir sürü şeyi yaptım,
"yaparım" dediğim bir sürü şeyi de yapamadım.
gücüm ve algılarım bu kadarına yetti.
belki.

"yarının ne getireceğini bilmiyoruz" sevincinin,
"herşeyin ne olacağı belli işte" karamsarlığına yenilmeye
her yıl biraz daha yaklaştığı doğumgünlerimden biri daha işte..

"böyle günlere önem vermeyi,
ya da yılın birtakım günlerini diğerlerinden farklı görmeyi anlamsız buluyorum" diyecek olan varsa,
bu marjinal gözükme çabası içinde laflarını kapıda bıraksın lütfen.
beni bayıyor çünkü.
bana göre doğduğum gün önemli.
başımdan geçen ne varsa günün birinde doğmuş olmama bağlı olduğundan herhalde.
çünkü şimdi pek mühim bildiğimiz hiçbir kavram,
doğmamış olsaydık bizim için var olmayacaktı aslında.
"ben yoksam hiçbir şey yok" gerçeği kısaca.

gördüğünüz gibi coştuğum filan da yok.
bu yazdıklarım,
geride bıraktığım 25 yılıma biraz olsun saygı yalnızca.

gittiğim yeri bilmeden,
geldiğim yere...