sonuna kadar

bazı insanlar canlı müzik yaparken,
gerçekte olduklarından çok daha farklı görünebilirler( evet )

kendini tek başına hissetmekse berbat bir ruh halidir.
üstelik daha önce bu yollardan geçmiş insanların söyleyecekleri de bir işe yaramayacaktır,
çünkü herkesin durumu kendine özeldir.

kısacası,
omuzlarında dünyada yapayalnız olduğun gerçeğiyle birlikte,
bir kez daha kendi kendinlesindir.
dileyebileceğin şeyler kısıtlı,öfkelerin ve kuvvetinse aynalarındır.
ki çoğu insan,
nedense senin güçlü olmandan korkup kaçar.
oysa tam tersi, karşılarında eğilip bükülenlere bayılırlar.

yine sen,
her zamanki gibi,
türkiye gibi bir ülkede(!)" sezen aksu çok da matah biri diil aslında "dediğin andaki kadar dışlanmışsındır.
karşında kalkan kaşların altında beliren" ama nasıl? " diyerek şaşırmış bakışların,
" bunu nasıl düşünürsün " diyerek kıvrılan dudakların,
tüm bu sıradanlıklarıyla böbürlenmelerine katlanmak zorundasındır.

onların aralarına biraz olsun karışmaya çalışmayı,
zaten kendinden verdiğin büyük bir taviz olarak görmektesindir.
ama ileride yaşayacağın büyük mutluluklar için,
bugün onların bir takım küçük kurallarına uyuyor -gibi görünmektesindir.

fakat " gelecekteki mutlu güzel günler " in aslında pek de ortalarda olmadığını,
kimsenin de senin iyiliğini ve mutluluğunu çok da fazla umursamadığını,
gerektiğinden erken farkedersin.

güçlü sezgilerine ve geleceği anlama kabiliyetine lanetler yağdırıp
"keşke saf ve boş insanlardan olabilseydim" diye iç geçirirsin.
ama hayatının sonuna kadar "duru ve acı gerçeği" her daim görebileceğini hissedip,
hiçbir zaman tam olarak anlaşılamayacağını bilerek,
hiç olmazsa ucunda ne olacağını bilmediğin,
farklı yollara basıp gitmek istersin..